Peh Peh Şiiri - Ömer Faruk Zülfikar Bakuri

Dokuz adem bulur bir küp
Derler küpe bakak döküp
Kim küp içte ne var bilse
Ona peh peh diyek çöküp

Biri demiş küpte nüve
Hubel koymuş onu deve
Demiş devim onu bulup
Un eylesin döve döve

Hayır demiş biri o ok
Ol okların ucu yaruk
Oku küpe koyan nenem
Demiş okum bulsun turuk

Biri de der zannım bir at
Ya da tavuk veya esat
Malak tazı ya da balık
Son kararım kilap fesat

Küpte süt var demiş biri
Sütü koyan melek tari
Melek demiş süt halepten
İçen olur arzın şiri

Küpte helva diyen adem
Der ki ondan biraz tadem
Ol helvayı küpe koyan
Benim habil adlı dedem

Küpte arı diyen ise
Der açılsın gör hadise
Desek arı evin bir küp
O diyecek ruh kudüse

Adamlardan kalem diyen
Tutmuş küp kulp demiş iyen
Ol küpten bir sada gelmiş
Demiş adem iyem deyen

Birisi de küpte aş der
Aş içinde kelem peder
Aç bak ol aş bir tabakta
Tabak bulan adem neder

Son adem der küpteki ot
Ot değilse sudur yahut
Kalbim ayva deyi bana
Ağzımdansa çıkan nohut

Dokuz adem küpü açar
Küptekini yere saçar
Saçılanı saymak için
Ol ademler kalır naçar

Faruk Bakuri