Peder Şiiri - Abbas Paksoy

Peder

Yine mektup geldi, pederden.
Öldürüyor beni, kederden.
Bana, gurbet çıktı, kaderden.
Yaktın içimi, zalim peder.

Yazmışsın, sakın köye gelme.
Beni, baban olarak bilme.
Bundan sonra, dünyada gülme.
Sen, yaktın ciğerimi, peder.

Baba, böyle, zalim olamaz.
Garibim de, gayrı gülemez.
Akan, gözyaşını silemez.
Suçum ne ise, söyle peder.

Anam, bil ki neler, yapıyor.
Allah’a, bin kere, tapıyor.
Özünde, kıyamet kopuyor.
Yazık değil mi, bize peder.

Beni, evden, neden ayırdın.
Kahpece, gurbete koyurdun.
PAKSOY’u, hep sen mi doyurdun.
Böyle, insafsız olma, peder.