Pedaliza Şiiri - Veysel Bozyel

Bir nehir düşün Pedaliza
Gölgeleri ıslak
Uzun boylu
Derin düşünceli

Kanatlarının çıplaklığıyla
Konabilsen meyve bahçelerine
Utangaç gözlerle
Ömrünün yettiği her yere

Bir nehir saklı içimde Pedaliza
Işıkları ay gibi parlak
Dokundukca dağılan
Gecesi bitince kendisi bitmeyen

Mandalina bahçesi gibi
Renkli bakışlar at bana
Hafif bir gülümseme ile
Heyecanini doldur kanatlarına

Avuç içi kadar sunarım herseyi Pedaliza
Uzatırım herseyi
Tüm dünya sigarda içine
Görmez , doymaz hiç kimse

Koşalım bu topraklarda
Ben toprakları savurup
Sen yerden yüksek
Gölgen toplasa rüzgarı

Yüksekten korkar mısın Pedaliza
Kanat çırpar misin hiç karaya
Kalp atiminin hızıyla
Dal arar mısın kendine

Haydi bir ağaç çizelim kendimize
Yapraklari nehirden
Kökü inciden
Gövdesi bir mum gibi eriyen

Kavuşuruz belki
Ulaşılamayan o gerçeğe
Eridikce akar gider zehirlerimiz
Toplanır dipsiz bir düşte.