Pedaldaki Gıcırtılar Şiiri - Reşat Öztoprak

Bu anlatılamamış, anlamlandırılamamış
Bisiklet lastiğinde çamur, pedalında gıcırtılardır
Geceye doğru göze batan bir kirpik tanesi
Zoraki köpürtülmüş bir saçtır odun sobası kenarında

Mavi leğenlerdi içinde sular ve sabunlar
Dışarının soğuğuna gökyüzlülüğü katan
Neydi kaybolan düşündükçe hatırlamak zor
Kesik elektrik sessizliğinde, karanlık gökte ışıksız, bulutlu

Masallar, masallar dilden dile değişken
Anasından kopuk halde büyüdükçe unutkan
Rüyakar gerçeklikle tutuk, anlattıkça unutulan
Anımsanan, uyanılmış bir gecede hatırlananlar kadar

Bir tokat sesinde, bir bağırışta gözleri kapalı
Hır-gürden kork/an/ak, gökte savrulan bir beyaz poşet
Kabalaşmış yağmurun öfkesi gibi süpürgen
Bir meteor düşüşü kadar sessiz rüzgardır

Aksedilmemiş bir andan ötekine kopuk...
...bir zincirin ardında kalan bozuk araba
Lastiği patlak, yalpalayan, çizgilerden uzak
Demirden ve betondan sınırlarla bir mahkumdur

Ben ise oturmuş, akşamı, yüzüme mavi bir gök ediyorum...