Peçeli Huri Şiiri - Nilufer Ucuk

Gece olunca tasa dolar insan...
Karanlık insana neden kasavet verir?
Gökyüzünde ay belirinceye kadar
Alaca karanlıkta bulutlar dans eder.
Ay dolunay olunca birden aydılanır gece
Sanki sanırsın gece gündüz olur...
Işte o zamanlar ay beni alır geçmişe götürür...
çocukluğumun geceleri masal gibiydi...
Yaz aylarında ay sanki peçeli huriydi.
Tüm çocuklar tatilde köyde olurduk.
Geceleri oynardık saklambac,körebeleri...
Yıldız sayma yarısına girerdik.
Su yıldız benim,bu yıldız senin...
Yıldızımızın parlaklığı ile övünürdük.
Bir yıldız kaydı çabuk dilek tut.
Dileğini kimseye sakın söyleme...
Aceba nereye düstü?
Coğrafya dersine başlardık...
Ay buluta girince kurt adam olur
Ulumaya başlardık...
Sesleri duyan koyunlar
Fırlardı yerlerinden korkarak...
içten kahkalar atardik işte o zaman...
Harman yerinde olurdu ağaçtan tahtaravallimiz
çıkardığı sesten dolayı biz ona 'Cızzan' derdik.
Ustüne oturup sekmeye başlayınca
Yırtardı geceyi caz caz diyen sesiyle...
Daha çok ses çıkarsın diye
Kömür koyardık birleşme yerine.
Nerde o çocukluğumun geceleri...
sorumsuzca oynadığımız oyunları.
içten attıgımız kahkaları...
Nasıl da özlemişim peçeli huriyi...
Keşke hiç büyümeseydik.
Hep çocuk kalsaydık.
Yatağa uzanınca,başımızı yastığa koyunca
Huzur içinde,mışıl mışıl uyusaydık...
büyüdük ya! Tılsım bozuldu artık.
olmuyor nedense olmuyor...
Bütün dertler yatağa uzanınca başlıyor
Uyku tutmuyor,geceleri hüzün başlıyor...

(04-11-2009)