**Hiç Dost Satmadım**
Pazara cıkılan dostluk
Ben hiç dost satmadım,
Yüreğimi açtım her acıya, her söze.
Kırıldım, ezildim belki ama,
İhaneti yakıştıramadım kalbime.
Sen mi sorarsın bana,
Karanlığın içinde ışık ararken,
Sırtıma saplanan bıçağı unutur mu bu beden?
Ama ben hiç dost satmadım,
Elimi uzattığım yolda gözyaşım da gerçekti.
Unutma, sadakat kolay satılmaz,
Dürüstlükle yaşar insan,
Yalnız kalırım belki,
Ama ben hiç dost satmadım!
Yolda bulduklarına değişmedim dostumu,
Dost bildiğim, benim için bir dünyaydı.
Ne çıkar menfaatten anladım,
Ne de kolayca harcadım geçmişi bir kenara.
Artık dostluklar pazara çıkmış,
Paran kadar dostun olmuşsun,
Altın eder yürek mi kaldı ki,
Bir dost bulmak bile hesap olmuş.
Dost diye bildiklerim masada,
Aldı payını, kesti kendi dilince.
Ama ben satmadım hiçbirini,
Zira yüreğimle tarttım, değer biçmedim insanı.
İhanetin hesabını başka yerde sor,
Bende ondan ne iz var, ne de gölge.
Arkandan dönmedim, sustum,
Ama sen beni sattığında bile, ben dost kalmaya çalıştım.
Kayıt Tarihi : 21.9.2024 04:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sadakatin parayla ölçülemediği bir dünyada dostluğun değersizleşmesine karşı bir isyanı dile getirdim , hiçbir zaman çıkar ilişkilerine göre dostluk kurmadığımı, dostlarını yolda bulduklarına değişmediğini vurguluyorum. Ancak günümüzde dostluklar pazara çıkmış, para kadar değeri olan ilişkiler dünyasında gerçek dostluğu bulmanın ne kadar zorlaştığını anlatma calıştım. İçinde öfke, hayal kırıklığı ve özlemi barındıran bu şiir, aynı zamanda sadakatine ve kişisel duruşuna dair bir açıklama.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!