**Pazar Sohbetin de Yaşanmış Anılar 43**

Herkese iyi Pazarlar.
Dostlarım geçen hafta dan biliyorsunuz; Annem -Ne olursa olsun her şeyini ilk benimle
paylaşacaksın demişti de, cebime atılan küçücük bir pusula için saçımı başımı yolmuştu.Tabi bende onunla hiç bir şeyimi paylaşmadım.Birdahaki pazarda annem zehir hafiye gibi yanımızdan geçen havacılara dikkatle bakıyor, arada banada bakıp refleksimi ölçüyordu.Eşim bunu farkedince uzaktan takibe alıp evimizi öğreniyor.Evimizin yanındaki Kürt bakkala girip
benim hakkımda bilgi almak istediğini niyetinin ciddi olduğunu söylüyor.
Zaten bakkalın kızıda benim arkadaşım bütün sırımı biliyordu, oda evde
üzülerek anlatırmış.Annem kızımı zengine vericem dediğinde benim için
Almanya ya giden aziz amcanın kiracısına bana söz kesti ben ağlıyorum
bana.-Bak bu formalite söz, çünki seni isteyenlerden bıktım hiç değilse adın sözlü olur hem oğlan burada değil belkide nişanda keramet vardır seversin dediği zaman çıldırıyordum, hayır diye ama formalite yi annemin hatırına kabul etmiştim.Kürt bakkal 'kız istemiyor annesi zorla sözledi' deyince eşim benim peşimi bırakmadı,bakkala Piyade kulunun karşısındaki bir büfenin
adresini bırakmış biz mektuplaşmaya başladık. Postacı tenbihli mektup
olunca şöyle bir sallar ,eğer annem çıkarsa vermezdi,Tabi annem zehir
hafiye P.T.T'ye Gidip müdüre postacıyı şikayet ediyor.Annem bir gün kardeşimi
omuzlarına alıp odalardaki baca deliklerine baktırıp mektuplarımı oralardamı saklıyorum acaba diye arattırıyordu,kardeşimde beni korumak için mektupların orada olduğunu bildiği halde o küçücük aklıyla yok derdi..Evettt biz böyle mektuplaşmaya başladık eşim-Aynı şehirde sadece mektuplaşacak mıyız en azından birbirimizi tanımak adına bir kaç kez çıkıp yüz yüze konuşsak dediğinde.-Bak benim üç abim var ben seninle asla çıkıp konuşamam dedim.Aradan aylar geçti bunun kursu bitmek ve tayini çıkmak üzere,
Komutanına durumunu anlatıyor bir demet çiçekle bize ziyarete geliyorlar
o akşamda ben komşularla yazlık sinemaya gittik erkeden önlerden yer tutalım diye,o sırada bizim komşunun saf oğlu da bize 'pişi' getirmiş,eşimle komutan
iriyarı erkeği bizden çıktığını görünce abim sanıp -Seninle konuşabilirmiyiz
deyince oda.-Onun annesinden başka kimsesi yok demez mi kardeşimi bile unutmuş.Aman Allahım eşim neye uğradığnı şaşırmış çiçeği yere attığı gibi
gitmişler,ertesi günü bir mektup.-Siz kendinizi ne sanıyorsunuz abilerim var
diye bana yalan söylüyor birde inandırdım diye Allah bilsin alay ediyorsunuzdur,halbuki siz bana abinizin olmadığını söylemiş olsaydınız ben sizi korurdum,artık bana birdaha mektup falan yazmayın zaten tayin olup
gidiyorum İstanbuldan benim yalancılarla işim olmaz demiş ve intizar diye bir şiir eklemiş.. Gerisi şiirle birlikte haftaya dostlarım..Haftaya kadar dottça ve hoşçakalın..