Pazar Günüydü Şiiri - Halit Gültekin

Duygu seli çaresizliğinde,
Çürümüş dalına atmışım kemendimi.
Kırıldı dalın…
Ben sürüklendim, sen tazelendin.
Şimdi;
Yüreğim yenilmiş bir ordunun cephe dönüşü.

Yıl ikibindokuz, mevsim sonbahar,
Günlerden Pazar.
Günlük sayfasına döküldü
Başlangıç ve bitişe dair her şey
Azar, azar;

“Neden, limandaki her gemi ayrılmak zorundadır?
Niçin, güzel olan herşeyin ömrü bir dakikadır?
Hala çözemediğim nedende, niçindeyim,
Sebebini bilmediğim boşluğun içindeyim.”

Eskisi gibi yağmurlu şehir şiirleri yazmıyorum artık.
Okumuyorum, sevda yazarlarının kaleminden tek satır.
Biliyorum ki, değer görmeyen aşkları yazmak günaha sokar.
Ama bir zamanlar;
Günahkardı şair, günahkardı yazar,
Ve bir o kadar günahkardı Pazar…