Pazar'dan Önce Şiiri - Yunus Özkan

Gözlerime kan yürümüş, örselenmiş bir duygudan çıktım dün gece...
İkisinin arasında Pazardan önce Cuma’dan sonra
Saklandığım bir hayatın yokluğuna sığınmış yaşıyordum...
Unutmak istiyordum, göz yumuyordum, anlamıyordun...

Merak ettiğim tüm soruların cevapsızlığın da büyüttüm hayallerimi,
Düşlerim hep yarım kaldı, Sen bir adım uzağımdaydın...
Umut ettiklerime hep yutkunarak baktım,
Düş bozumu harcanan vefasızlıkların içinde yaşattım gel-gitlerimi...

Gelmelerim hep koşar adımdı sana, gidişlerim ağır aksak
Kor denen ateşi verip elime saldın beni başından
Yalnızlığıma denk bir ateş olsa, gam yemem de
Bu soğuk gecelerde, sensizliğimde ısıtmıyor bedenimi de

Sana Canım demeyi özlüyorum en çok
Canımdan parçalar koparan gözlerine inat
Hayatım derken kurumuş güz yaprakları gibi kurutan bakışların vardı
Sen başka hayatlarda nefes almadan yolcuydum solundan

Anlamak zor oluyor bu denli sevince, bir daha söyle/me
Kanatlarını gizleme
Melek misin yoksa Şeytan mı?
Dilim varmıyor
İnkar et bu bitiş yalan de
Ne derse de bitti deme
Beni de bitirme...

Yunus Özkan