başını bilmeden sonunu yazdığım çoğu hikayenin sonu yazdığım sonla aynı,
bu gün pazar, ve yazar günü hep haftanın sonu,
yumurtanın kabuğu soyulduktan sonra ki çıplaklığında vitamin,
dışlanmışlığın iç göçünde, arınmış, ayıklanmış bir hiçlik örtüsü,
gölgeyle, üryan ve ıslak temaslar, akılla gizlice sevişme dürtüsü,
yazılmamış söylememiş bir söz var yaşanmamışlığın öyküsü,
bırak ne varsa seni kendinden ayıran, bu ben bile olsam,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta