Paylaşmak Şiiri - Abdullah Demirel

Güneş doğunca dağların ardında,
Çocuk gülüşleriyle parlasın dünya,
İkiye bölelim bir tas çorbayı
Isınsın o soğuk kış akşamları.

Bir el uzansın yoksulun sofrasına,
Bir el, ekmek bıraksın düşünmeden.
Yürek yüreğe değdi mi bir kere,
Çiçek açar taş duvarlar bile.

Paylaşmak…
Su dökmektir bir fidanın köküne,
Toprağın hakkını, Tanrı’nın sesini bilmektir.
Bir lokmayı ikiye bölüp de
Yarısını kardeşine vermektir.

Biliyorum, bir gün
Yoğrulan ekmekler, alın teriyle
Adilce bölünecek sofralarda,
Aç kalmayacak hiçbir çocuk ümitsizce.

Bir demir yolu kıvrımında,
Bir fabrikanın çarkında,
Ve bir kadının nasırlı ellerinde
Yazılıdır bu söz: çizgilerle
“Paylaşmak güzeldir!” diye.

Ne saltanat kalır ne zincir,
Bir araya geldi mi yürekler.
Birlik olup kaldırsa ellerini göğe
Güneş de eğilir halkın önünde.

Paylaşmak…
Bir şiir gibi yankılanır meydanlarda,
Bir türkü olup yayılır,
Yeni bir dünya kurulur ülkelerde.
Devrimin ışıkları göverir
Bir çocuğun gözlerinde.