Okumak; Güzel! . Yaşamak; Daha Güzel! . Paylaşmak; Çok Daha Güzel! .
= 000.003 =
İnsan Olabilmek ve İnsanı Yaşatabilmek! . Ve De Aşka Adanabilmek! .
Kemal KABCIKın Arınmaya Dair; Kaleme Almaya Çabaladığı Düşünceler:
Şikayetsiz Bir Gecede; Masasına Oturmuş Güzellikleri Düşünüyordu! . En Güzeli; Kitap Okumaktı: Kitaplar Dert Ortağı, Hayatın Güvencesi ve Hayatın Sevinciydi Onun İçin! . Biraz Sonra; Bir Kitabı Eline Alacak ve Daha İlk Cümlede Aşkı Yaşayabilmeyi Umut Edecekti! . Okunacak O Kadar Çok Kitap Vardı Ki, Boşa Geçirilecek Zaman Değildi, Yaşadığı Zaman! . Yalnızlıklar; Kitaba Adanmalıydı ve İnsan Gerçeğe Adanmalıydı, Diye Düşünüyordu! .
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta