paylaşdıkca insanlıgımı görüyorum ki
malamat olmuşum her güne
üryan gerçekligimle kalmışım yapayalnız
kördügüm olmuşum çöz çözebilirsen
sitemler boşlukda uşuşmuş
duyan yok
sessizligimin çok sesliligini
oysaki senfoni orkestrası gibiydi çıglıklarım
olmuyor nöbete girmiş şerefsizlikler
vicdanı red,mi yapsam acaba
duygularımı insanlıgımı
kaldırıp bir köşeyemi atsam
çogaltmalıyım iyilik düşüncelerimi büyütmeliyim
insana dair ne varsa
hümanizmi bırakma fatoş diyorum bırakma
alemin puşt oldugu bu dönemde bırakma
hayata inad içindeki güzellikleri sergile
dogacak yeni umutları sakla yeşersin
içimdeki kötülükleri yakıyorum bu gece
tozlu raflarda kalmak üzre
bırakıyorum
kuşların atların özgürlügü sevdigi gibi
severek geliyorum yeniden
özgürlügü almaya
ya alınır ya da ölünür
fatoş salman
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta