Paylaşmalı insan, paylaşabilmeli,
Elindekini karşısındakiyle...
Bölmeli ekmeğini,
Hatta yüreğindeki sevgisini.
Bakmalı insan, bakabilmeli,
Karşısındakine, kendine baktığı gibi...
Elini uzatmalı zorda kalana,
Aynı duruma düşebileceği düşüncesiyle...
Ama bunu karşılık beklemeden yapabilmeli,
İyi olmalı mesela, iyiliği seven olmalı.
Gözleriyle değil, yüreğiyle bakmalı,
Yürekli olmalı, yüreklilere ihtiyaç olan bu dünyada.
Zor gelmemeli birine yardım etmek,
Zor olan ona yardım etmemek.
Sevgiyle dolmalı insanının yüreği,
Sevgiyle bakmalı sevgiyi hak eden her canlıya.
Herkes bilmeli bence,
İnsani görevini, insan olmanın gerekliliğini...
Bunu kendine görev edinmeli.
Ve severek, isteyerek yapabilmeli.
Yani insan gerçekten insan olabilmeli...
Kayıt Tarihi : 10.9.2020 15:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!