Payitaht Düştü Şiiri - Abdulmuttalip Salman

Sensiz bu kupkuru gönlüme, bilsen nice yaş düştü
Zaman tüketti sabrımı, bilsen payıma ne büyük hicran düştü
Senden gelecek küçücük bir vaadine, dilimden nice büyük dua düştü.
Yokluğunun ruhumda tesiri deliliktir.
Sürgün dünyada bana, kapkara kuyularda Yusuf'un hali düştü.
Girdaba girdi aklım, bu düşünme yolunda, aklıma meczupluk düştü.
Kırıldı sana yükselen kanadım, bu zifiri karanlıkta bahtıma yara düştü.
Kırıldı bir bir sana bağlanan zincir, sensiz payıma tecridi mutlak düştü.
Dalga dalga yayıldı felaketimin izi, bu tufanın ardından bana hezimet düştü.
Tozlu hayatlardan kaldırıldı ölüler, bana sürgünde müebbet hasret düştü.
Yol düştü, yolcu düştü, han düştü, bu kararan vakitte kapkara gece düştü.
Aksayan yüreğimle sana göçmekteyken, peşimden aç yırtıcılar üşüştü.
Hicran ilmek ilmek işlenirken ruhuma, halimiz kalemle kağıda, yazı düştü.
Sessizlik çığlığıyla yankılandı hüzünler, akisleri azalan sessizce ağıt düştü.
Açıldı ardına kadar tüm kapılar, bana senden uzakta kilitli mahzenler düştü
Sensizlik Savaşının ortasında, miğfer düştü, kılıç düştü, kalkan düştü
Bu teslimiyet çığlığında, bağrımı delip geçen zehirli bir ok düştü.