Payitaht Şiiri - Ramazan Sağdıç

PAYİTAHT

Alfabenin ilk harfi, sen diyerek başlıyor,
Heceler eksik kalır, senden söz etmiyorsa.
Adın değse cümleye, kalp ritmim yavaşlıyor,
Kağıdın ne suçu var, tarifin yetmiyorsa?
Kalem yüz görümlüğü, şiirlerim mehir mi?
Tenin mahrem kağıda, kelimeler mahir mi?

Menzilde aşk görmeyen, dervişi agah sanır,
Gönlümü uslandırır, mihrabına buyursam.
Yar kalbine girmeyen, duvarı dergah sanır,
Belki sızım dinerdi, eşiğinde uyursam.
Zülfüne destan yazsam kafi gelmez perçeme,
Lügatlar derman olmaz ,inan gönül lehçeme.

Züleyha’nın sureti sensin bezm-i eleste,
Bir gün seni görmezsem hal-i ahvalim meyus.
Vazgeçmem geçse ömrüm Yusuf gibi kafeste,
Derdim suya yazılsa anlatamaz okyanus.
Su yetişmez hârıma aşkın sonu elemdir,
İnan gitmez zoruma desen bile kölemdir.

Savaş açtı şiirler, yokluğunda seferber,
Sana destan yazmaz mı, Hürrem’i yazan ferman?
Fatih’e müjde geldi ,kuşat dedi Peygamber,
Kuşatmazdı cihanı, seni görse Süleyman!
Sensiz eksik kalırdı ,şu dünyayı methetsem,
Umuttur payitahtım, kalbini bir feth etsem.

Hesapsız bu sevdanın tutmuyor ki mizanı,
Bize çok ağır geldi , hasretin bilançosu.
Aşk dediğin kumarsa kimdi oyun bozanı?
Hep mi bize vuruyor, ayrılık piyangosu?
Ben sevdikçe sen gittin, ölümüne özleştik,
Sen gittikçe ben yazdım, biz de böyle ödeştik!

Ümitler ters kelepçe zincire vurulmuşuz,
Delice sevmek miydi ikimizin kusuru?
Vuslat ağır yaralı, belli ki yorulmuşuz,
Koptu kıyametimiz, aşkın üflendi suru.
Ölümü göze alan mutlu olsun sevdiğim!
Ayrılık yıl dönümü kutlu olsun sevdiğim!

RAMAZAN SAĞDIÇ
14/01/2024