Payına Düşmeyen Suyun Serinliği

Soranın yok,
direten gözlerini umuda bağışladın
sözlerini sonuna erteledin bir masalın
çünkü sonu hep mutlulukla biten masallar anlatırdı baban
kıyısında mavi bir denizin,
uzaktan bakınca daha güzeldi memleket!
Kejê, birikti dilindeki şarkıda ayrılık
yüzünde binbir heceyle okunması zor yaralar
kuşların öptüğü güneşe durdun
yarım yamalak...
sıradağlar dizdin ellerinde geceleri
pencerenden kaçıp kurtulurdu balıklar
öyle telaşlı sığınırdın ki gökyüzüne
sanırdım gök gürlemesi bundan
toprağın ıslaklığı hep bundan
derin vadilerde yıkandı hayallerin
bahçende gül kurusu terkedişler
dağıldı yine çocukluğundan kalma boncuklar
derin izler taşıyorsun kaybedişlerinden
bırakıp gidesin var, biliyorum
Fakat her kaçış biraz daha eksilmedir Kejê,
kaldığın sürece biraz daha artarsın
sen biraz daha, dert de biraz daha
kımıldayan yaprakta acı damlar
su kırılır sesinde, dal eskir
sevdiğin bütün kuşlar burdalar
akan nehrin ölüsünde yıkanmaktalar...
Kejê,
kaç deniz birikti içinde
kaçı boğuldu debellenerek hoyrat dalgalarında
ateşe yürüdü suyun aydınlığı
acıdı, acıdı ve ömrünün en karanlık gecesine döküldü
uyan dedi bir ses
uyan ve perdelere yaz kederin yırtık sayfalarını
açık pencerelerde otur güne
rüzgarı bekle Tanrıdan İsrafil sesi
duy divane rüzgarların yankılarını
fakat o kurtuluş bu gün değil
zerre umut görsen ruhuna serpersin
bir alt sokakta yalnız sen görürsün gelincik tarlasını
gördükçe bir vaveyla dokundurursun toğrağına
güneşini çaldılar bu kentin
ve ilk sen uğradın bu ölünün yasına...

soranın yok,
direten gözlerini umuda bağışladın
sözlerini sonuna erteledin bir masalın
çünkü sonu hep mutlulukla biten masallar anlatırdı baban
ve masalın sonunda uyanırdın hep
en güzel yerinde...
ah, darıldın Tanrının buyruklarına
gözlerini çektin amâ kuyulardan
diledin kutsal sunakların gerçekliğini
tek suçun buydu Kejê,
payına düşmeyen suyun serinliğini
üç elmanın yerine istemek...
Gördün işte, kar da yanarmış
derdi ki annem,
acımı dağa döksem, dağ da kanarmış...
Kanarmış...
Kanarmış...

20.11.2014