Yalnızlığın ayak izlerine hürmetim vardır,
Varlığın öldürürken, yokluğun süründürdü.
Gecenin ay ışığı senden daha yoldaştır.
Yokluğun ağlatırken yıldızlar güldürürdü.
Kaç kalem kırıldı gönül heybemde,
Yalnızlık kalemi kırılmaz bende,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta