Yalnızlığın ayak izlerine hürmetim vardır,
Varlığın öldürürken, yokluğun süründürdü.
Gecenin ay ışığı senden daha yoldaştır.
Yokluğun ağlatırken yıldızlar güldürürdü.
Kaç kalem kırıldı gönül heybemde,
Yalnızlık kalemi kırılmaz bende,
Nasıl vicdan vardı, bilmem ki sende,
Sen giderken gidişin öldürürdü.
Yokluğunda acının zinciriyle boğuştum,
Söylemedim kimseye duvarlarla konuştum.
Kavgam senleydi ama aynalarla vuruştum,
Her dakika benden bir umudu söndürürdü.
Farkında değildim de gücüme güç katmışım,
Aşkın yolunda iken benliğimi satmışım,
Seni unutmak için secdelere yatmışım,
Bedenim küçülürken ruhum göğe yürürdü.
Kayıt Tarihi : 5.7.2023 02:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!