Hiçbir kefeye sığdıramıyorum
Gidişinin ağırlığını.
Yalnız kaldığım bu şehirde ,
Annemin elini kaybetmiş gibi oluyorum .
Ve hiçbir ten ısıtmıyor beni ,
Yokluğunun ayazında
Birkaç saniyemi alan yutkunmalar
Armağan ediyorum kendime
Hiç böyle olmamalıydı belki de...
Kafamı taşıyamaz oldum
Ölümle yaşamın arasında
Ve faili meçhul gülüşmelerin
Tam ortasında...
Ah güzelim.
Gittiğinden beri ,
Burnumu bilmem ama
Kalbimin direği sızlıyor...
TOLGA ERDOĞAN (OCAK 2022)
Tolga ErdoğanKayıt Tarihi : 1.11.2022 18:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)