Payıma düşen Şiiri - Şiwan Ali Yılmazdağ

Payıma düşen
Izdırap içinde yüreğim helak oldum bu şehiride,
Cefa hakime sâlârâ buraları terk eder giderim.
Ne vefa kaldı dostlarda ne safa sürdürür yaşam,
Devasız derde düştüm bu şehri terk eder giderim.
İstemem iki yüzlülük riyakar riya dolu bir yaşam,
Bugün o gündür yanılız başıma avara olur giderim.
Etrafım tabip dolu yok derdimi ilaç eden olaki Derman,
derman zehir oldu buralarda iyileşmez derdim giderim.
neden bütün hislere para makam hakimidir?
İyilik dar ağacında asılı burda öcümü bırakır giderim.
Pus olmuş çarşefi şiir sözlerin üstünü sümbül örter,
şiirin hisleri olmuş çıra şairi yakar buralar giderim.
Kim bilir kalbimden neler geçer nasıl sızlıyor yüreğim?
Bırak beni gam dolu yüreğimle çaresizce giderim.
Ey Gülüm gülizarim yürek şehrim Hazan’a uğramış,
Sen solma boşuna dökülme gelme buralardan git.
Çöle dönüşmüş yüreğim ıssız bucaksız bulamasın kimseyi,
Yürek şehrimin yollarında keder tuzaklanmış git.
Kimsesiz bülbül gibi payına düştüm ahıla figan,
Kafes gönlünde yer aç istemez bir yudum su oraya koyda git.
Sen şahinsin yükseklerde uçarsın gönlüm alçak senin icin,
Bela gelmesin başına gülüm buralar avlanma yeridir Çek git.
Eğer senini gamını unuturum diye korkarsan,
Mahşere kadar vebalın boynumda korkma git.
Şehrimin geceleri kırdı kadehleri kan oldu şarap,
Avazım çılığım günlümde tutsak yararı kalmadı kimseye git.
Şiwan ali yilmazdağ