Payibaht Şiiri - Kaya Katipoğlu

İstanbul'dun,seni gezmekti niyet,
Suriçi'nde mahsus ve mahfuz bir konaktın,
Taşınmak da satmak da,
Namümkün!
Üsküdar'ın koynunda Kız Kulesi'ydin,
Ne bahri aştım,
Ne de kımıldadım olduğum banktan...
Kim bilir,
"Nadide" oluşunu izlemekti,
O sahildeki banktan,
Belki de vuslat!
Balat'taki sahaftan aldığım tarih kitabıydın,
Alıcın yoktu ama,
Alınmayacak gibi de "değildin"!
Benim nazarımda...

Belki kıymetli olan,
Konaktan ziyade,etrafındaki surlardı,
Belki yakından değil de,
Irakta ve boğazdayken güzeldin,
Nasihatnameydin kanımca,
Seyahatnamem olamadın,
Eski değildin ama,
Gördüm,ciltli de değildin!

Yoksa İstanbul'un semtleri değil de,
Altındaki dehlizler miydin,kapkaranlık...
Zifirin bulaştı gözlerime,
Zatımda yapar âmâlık,
Ne kadar yürüsem beyhude,
Her defasında dönemeç,
Sıra sıra meşale bölmeleri,
Hangisine diyeyim,
"Al sen tut meşalemizi!"

Benim de az sarnıcım yoktu,farkındayım,
Ama suyu hep tatlıydı,hatırlatırım,
Zaten kim müşerref ve mütekamil ki,
O görklü Ayasofya misali!
Büyüğü olamadın belki fakat,
Karşılıktı sana Cankurtaran'daki!

Zatından Dikilitaş olman beklenirdi,
Abide-i zafer edasıyla,
Maalesef hep yıkıldın,
Bir Hipodrom oldun,
Bir Sultanahmet!