Payas Günlüğü

Güneyden gönüllere, kıble gibi esersin Gün geçtikçe dillere, düşen bir şahesersin Yaşanıyor hoş hisler; şandır on iki Kasım Gök gerdanını süsler, has külliyen Payas’ım O külliyeden inan; baktıkça dağa, taşa Gülümser Mimar Sinan, Sokullu Mehmet Paşa Cengâver Cin Kulesi! Dersin almış da hasım Pek mağrurdur Kale’si, adın gibi Payas’ım Milattan öncesine, şahit olan çağınla İllerin nicesine, hakimdin sancağınla Ecdat emanetimsin, sen sevincim sen yasım Sen şükrüm minnetimsin, şanlı tarih Payas’ım Cumhuriyet zaferi, Gazi Paşa otağı Hatay’ımın neferi, yiğitlerin yatağı Sen bayrağımdaki renk; o solmayan al kısım Anadolu’mda ahenk, ata yurdum Payas’ım Nur Dağı çam döşeli, huzur katar havaya Yaylaları neşeli, can vermekte ovaya Sen de seni sevene; belli hısımsın, hısım Duyduğum her güvene, layıksın sen Payas’ım Gökte mehtap halesi, Akdeniz'de pırıltı Ve Sincan Şelalesi, hiç susmayan şırıltı Damlataş Mağarası, tabiattan mirasım Deliçay'ın doğası, bir ödüldür Payas'ım Bir aşk ile bakarım, Amanos'ta doruktan Lezzet olur akarım; içli köfte 'oruk'tan Duy buradan sesimi, yoktur başka kıyasım Anla bu kök isimi, sende buldum Payas'ım Sen güneye el atan, memleketin kolusun Sen külliyede yatan, ‘zeytin’ gibi ulusun Senle şen olur günüm, silinir kalpte pasım Böyle benim düğünüm, destanımsın Payas'ım