ağlıyor ve ölüyor. Zaman yüzünü eskitemez çünkü yüzü yok!
Yok yüzlü palyaçonun giysisi olması gerektiği gibi oysa, kabarık yakalar ve renk renk kareli tulumu.
Yüzüyorlar, saydam ve ılık suyun içinde, şiddetle. Yukarıdan görülüyor bedenleri yarım, belden aşağıları yok. Hızla kayıyorlar sıvının içinden, aşağıya vardıklarında kollarıyla tırmanıyorlar kesik bedenlerini yukarı çekerek adamlar...
Benle benim aramdaki farkı görebiliyor musun?
Ölüm, yaşayabilmek için sonsuzca kaçındığımız, ama sözcükleri yaşatabilmek için kucak açtığımız...
Deniz tepiniyor.
Akıl hastanesinde gidişat üzerine sorgulamada, hastalardan biri: ’’ Hepiniz bir gün buraya geleceksiniz, gelecek, geleceksiniz, gelecekler ’’ demiş.
Kafka insan vücudundaki karanlığı görmüştü yalnızca, ışığı, aydınlığı gözden kaçırmıştı.
Çöl rengi elbise giydim.
Beden kaç atom barındırıyorsa o kadar da anlam ve sembol taşır. Hücrelere çok önceden /her zaman/ zaten işlemiş, işlenmiş sözcük ve arzu.
Kırmızı Kahverengi Defter
sy: 24-27
Kayıt Tarihi : 5.5.2002 10:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nilgün Marmara](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/05/05/pavor-nocturnus-ya-da-delikli-uykular.jpg)
Zaman,şeker misali erirken handa,
Han yerinde durur, hancı uykuda.
Gün gelir yolcusu… girer kapıdan,
Gün gelir yolcusu… gider kapıdan.
Han ıssız, han sessiz , han izbe yerde,
Han siyah , han soğuk, han aynı yerde.
Gün gelir hancısı… girer kapıdan,
Gün gelir hancısı… gider kapıdan.
Duvarlar taştandır, tavanı yüksek,
Kervan yorgundur, ayaklar aksak,
Gün gelir kervanı…girer kapıdan,
Gün gelir kervanı…gider kapıdan.
Adem ÖZEL (SORGUNLU)
Çünkü;
Tenin imana isyan ettiği kızıl bir aşktır yüzü palyaçonun;
Nesimi'nin bedeninde anka yalazı
Mansur'un bileğinde toprağa remil atan kan..
Dağın birinde alevin gölgesiyle konuşan Musa'dır..
.......
.............
.......
..................
Yağmurlu bir şehirde yükü hüzün beyit ve terkip olan Hasan..
Yüzü bir sevdanın son harfleri; yüzü yaralı bir insan..
dır palyaço..
Bir sanattır,her şey gibi
Eşsiz bir ustalıkla yapıyorum bu işi
Öyle ustaca ki insana korkunç geliyor.
Öyle ustaca ki insana gerçeklik duygusu veriyor.
NİLGÜN MARMARA
HAZİN BİR HAYAT ...........
BU ARADA ŞAİRENİN **SAFİR DİLEK***ŞİİRNİ BULAMADIM NET ORTAMINDA.....
TÜM YORUMLAR (5)