Dördüncü kata geldiklerinde asansörden indiler,Yaşlı kapıcı tekrar asansöre binmeye yeltenmiştiki Hilal onu durdurdu
--Nereye amca,halam senden başkasına kapıyı açmaz,tanımaz şimdi sesimi
--Açar açar,senin geleceğini biliyor,hem o adam beni pek sevmedi galiba karşılaşmak istemem
Kapıcı sanki içerdeki adamdan korkuyordu,biran önce gitmek istiyordu kapıdan,ve buda Hilalin tahminini kuvvetlendiriyordu.Büyük ihtimalle içerdeki Murattı.
Kapı ziline heyecan ve korkuyla karışık duygularla basıyordu,ilkkez bir kapının açılması bu kadar uzun sürüyordu,birkaç saniye sanki bir gün gibi geçmiş,halası karşısında bembeyaz bir surat,ağlamaklı gözlerle duruyordu.İlk andaki şaşkınlığı üzerinden atıp halasının boynuna sarılmıştı.İkiside sanki boynuna sarılacak birilerini aramışlardı,bir birlerine belli etmeden birbirlerinin omuzunda ağlıyorlardı.Hilal halasını bu adamlarla muhattap ettiği için,yada böyle bir duruma vesile olduğu için kendine kızıyor,halası yeğenini sağ salim karşısında gördüğüne dua ediyordu.Tabi bunları her ikiside kendi içinde yaşıyordu,çünki henüz içeri girmemişlerdi,ve içerdeki adamın Murat olmama ihtimali hala vardı.
Oturma odasına girdikleri vakit,Hilal hiç şaşırmamıştı,çünki tam tahmin ettiği gibi koltukta oturan Murattı.Murat onu görünce yüzünde acıklı bir gülümseme belirmişti.Yalvarır bir ses tonuyla ilk konuşan Murat oluyordu
---Hoş geldin Hilal,biliyorum bana kızgınsın ama lütfen anlatacaklarımı dinle,sonra istersen beni kendi elinle polise ver
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta