Patron Şiiri - Kaan Sancaktar

Koltugunda dik oturan kazanır dediler
Ey patron bey, rahatmısın oralarda
Fıyakalı birkaç hizmetçi,
üç beş insan parçası sana
Kayboldum yine yazmayan dolma kalemlerin arasında
Çöp, çöp, çöp
Ne zaman yalınayak yürüyebileceğiz burada
Bu eşyaları atıcam, bu eşyaları da, şurdakileri bile
İnsanlara yer açıcam odamda
Korkuyorum boş bardakların şıngırtısından
Paspasta uyuyan kedilerin mırıltısından
Ve hatta vefasız kitaplarımdan
Nedense kurşun kalemle mektup yazmaya elim varmıyor
Ah tanrı bey, tükenmez kalemler bile tükendi
Önümde duran sadece boş sayfalar
Annem üzülür çaktırmadan