Patrizia Şiiri - Nazife Abaylı

Anamın şalvarına silindim,mısır tarlasında doğduğumda,
Tahta beşiğe bağlandım,sallandım ağladıkça,
Yoktu süslü salıncaklar,başucumda dönen oyuncaklar,
Beni anam klinikte doğurmadı ki Patrizia.

Acıktıkça verildi ağzıma,pirinç unu,nişasta,
Bağda,bahçede,tarlada,güneş altında,
Beşiğe sığmayan tombalacık bir bebek oldum ama,
Beni anam muzlarla beslemedi ki Patrizia.

Klasik müziği hiç dinletmediler bana,
Köy türküleri,maniler söylendi kulağıma,
Bildiğim,gördüğüm,duyduğum tek sazdı bağlama,
Beni anam keman sesleriyle büyütmedi ki Patrizia.

Anam babam geçim derdinden,
Kazandığını ucu ucuna eklemekten,
Sevgi ekemediler yüreğime,yaşam savaşı vermekten,
Senin gibi sevgi sözcükleriyle yetiştirilmedim Patrizia.

Aman kızımız büyümüş,namusuna leke sürerler,
Delikanlılar bakmasın,baskılar,gözetimler,eve hapsedilmeler,
Hayırsıza gitmesin,devlet kapısında çalışanla evlendirmeler,
Senin gibi eşimi kendim seçemedim ki Patrizia.

Şiddetle tanıştım daha çocukluğumda,
Ekmek,yağ,şeker,babam için sigara kuyruklarında,
Bekledim,ta sabahtan akşama kadar,dimdik ayakta,
Senin gibi varlık içinde yaşatılmadım ki Patrizia.

Çatışmalar,vuruşmalar,kavgalar,saldırılar,
Demirden sopalar,kanlı bıçaklar,içleri oyulmuş kitaplar,
Copunu sırtına indiren polisler,üst arayan jandarmalar,
Marş sesleriyle uyanıp,ihtilaller görmedin ki sen Patrizia.

İhaneti görmedin,nefreti bilmedin,aşk acısıyla yanmadın,
Yıkılmadı hayallerin,renklidir rüyaların,insanca yaşadın,
Yaşamın zorluğundan çatılmadı kaşların,kırışmadı alnın,
Benim gibi gözyaşı dökerek yaşamadın ki sen Patrizia.

Tatlıdır dilin,gülümser yüzün,pırıl pırıl bakışların,
İyi anne,iyi ev kadını olmuşsun,biricik eşisin Sevgili Okan'ın,
Acı bilmez,dert bilmez,sen doğuştan şanslısın,
Yaşam sana güldüğü gibi,bana gülmedi ki Patrizia.
(Seni Seviyorum Patrizia)