Patrika Şiiri - Orhan Dal

Karanlığın avucunda kaybettim gözlerini
Elimde bir gül dolanıyorum
Henüz bitmemişti yolculuğumuz
Aklın bir başka yolculukta
Sen kendine yetmiyorsun
Hiç kimse sana yetmiyor Patrika

Sana bir ben sevdalanmıştım
Üç kuruşluk aklım ve yüreğim
Uzakta usul usul gözlerine bakardım
Renginde aşkın en acı ısdırabı
Bir göz aşkın ilk çağı
Hem biraz hicranı sevdi
Üç kuruşluk aklım ve yüreğim
Hem yalnızlığı denemek istedi biraz

Ve şimdi gidiyorsun patrika
Gökyüzünün şen aydınlığı azalıyor
Mavi gökyüzünün uzak sonsuzluğunda
Sönüyor kızıl bulutlar
Güneşten son kalanlar saçlarında ölüyor
Sen yine başka bir yolculukta
Akşamın karanlığında yitip gidiyorsun
Ben sana yetmiyorum
Sen kendine yetmiyorsun Patrika

Sana bir ben sevdalanmıştım
Bu dünyada nasıl sevilirse
Nasıl yalnız kalınırsa
Nasıl sevileceksem
Öyle...

Bu şehrin tavanına birileri 'ayrılık' yazmış

Ve sen gidsiyorsun
Henüz bitmemişti yolculuğumuz
Sen kendine yetmiyorsun
Hiç kimse sana yetmiyor Patrika
Karanlığın avucunda kayboluyor gözlerin
Elimde bir gül dolanıyorum.