zamanında yetişemedim
karanlıklara kaptırdım aşkları
paptyalar solgun
kimseye dert yanamam
kurumuş gülerim bahçemde, havada yağmur var
anlaşılmaz bu sarhoşluk dışardan yüzüm bu kadar
apaçık gulerken
ve birileri sıkarken midemi ve ben boyle neşe dolu gözükürken
sekizgen dünya anlaşılmasada kafamda
ne güzel seslendi baykuş yuvasından
bir çakal taşırken ay ışığını kuyruğunda
gün ışınları kargaların kanatlarında yorgun düştü yeryüzüne
kapattım kendimi sesiz kuytuya
sarmaldım vucudumu değil ruhumu kefene
surdum merhem niyetıne ağrılarımı kefenin üstüne, ilaç olsun du niyetim bu katlanınmaz hüzüne
bırakamadım
farkında olanlar farketmedi
yetişmek uzereyken geçkaldı
aklını açan başkasına,yanıldı
sevgisini veren herkes yalnız kaldı
sevgimle doyurdum dunyamı
taşıdı karıncalar sırtlarında acıyı
konuşamadım
düşerken damlalar gökyüzünden cebime, cehennem patladı
yapıştı tüm kötülükler üstüme
çıkaramadım
Kayıt Tarihi : 29.7.2008 11:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!