Mısır toprağa doğru koşarken,
Ateş önünü kesti,
-yangın yeriyim baksana;
Seviyorum dedi.
Oysa onu ancak toprak severdi.
Mısır ateşe değdiğinde,
Anladı sevmediğini,
Sonra bembeyaz patlattı kendini
Kardeşleri de patladı
Bağırdılar hepsi.
Tepkileri diğer tohumlar içindi.
Bir avuç tohum feda etti kendini
Diğerleri ateşe kanmasın diye,
Toprakla buluşmalıydı tohum,
Mısır’a da yeşermek yakışırdı
Beyazlaşıp ölmemeliydi
Kayıt Tarihi : 14.3.2020 21:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ateşin etkisiyle yüksek baskı altındayken nişasta bir anda kabuğu deler ve mısır tanesinin kabuğundan dışarı fışkırır, ardından hızlıca soğuduğunda bildiğimiz patlamış mısır şeklini alırmış. Mısırın "pat" sesini çıkarmasının sebebi ise yine içerisindeki suyun buharlaşması imiş.
Şaire Hanımın belirttiği gibi, bazen insan kendini büyük bir ideal uğruna feda eder. Örneğin; vatan sevgisi için seve seve şehit oluruz. Vatan sana canım feda deriz. Anneler yavrularını askere başlarına kına yakarak gönderirler. Bu Aziz Milletin benliğine işlemiştir.
Benzer durumları başka canlılarda da görürüzi Bir anne tavuk bile civcivlerini korumak için gözünde korku emaresi kalmaz, canı pahasına mücadele verir.
Mısır toprakla buluşturulmalıdır. Yeni yeni mısırlar ancak bu şekilde üreyebilir. Aslında buradan da çıkartılacak sonuçlar var.
Kaleminize sağlık.
Evet aynen benim ifade etmek istediğim de buydu çok teşekkür ederim ben de yazmadan önce araştırma yapmıştım
Çok teşekkür ederim mutluyum sizinle
TÜM YORUMLAR (2)