PATiKA Şiiri - Osman Şener

İçimden geçiyordun…
Baktım;
yoktun!
Kimbilir belki de hiç yoktun,
sadece bir histi geçen!
Fakat yine de,
bir şey vardı şu kordondan,
şu sulardan ötede, tanımlayamadığım;
kalbimce kutsanan, özlenen ve istenen!

İçimden geçiyordun…
Bahardı;
yüzün yoktu henüz,
sadece yemyeşil gözlerin vardı;
rüzgardandı vücudun!
Şekerpınar Mahallesinde karşımızdaki evden,
bir güvercin uçmuştu ürküp,
perdeler ürpermişti sen geçerken!
Cama vuran ışık mıydı sen miydin?
Bilemem!

Ne zaman geçsen,
Cehrilikte laleler kanardı;
Gelin Kayası ağlar, ben ağlardım;
için parçalanırdı bir görsen!

İçimden geçiyordun yine bir gün
elinde silah!
Bir kavgaya çağırıyordun, varlığın tehlikedeydi;
eyvah ki eyvah!
Ah bi tanem! Bi tanem!
Liseliydi kalbim;
Aklımı almıştın zaten!
Düşünmek!
Mümkün müydü aklım sendeyken?
Düştüm peşine;
Geceydi,
yutmuştu seni gecekondular
Kavakpınar Mahallesinde, o metruk evde
Tükendi yollar:
Ver elini zindan!

Gidiş o gidiş,
geçip gittin benden;
bir kez bile sensizlik geçmedi içimden!
Geldiğini biliyordum kapıya kadar!
Biliyordum;
yollarını kesiyordu duvarlar!
Copunu sallıyordu Kemikkıran Ejder!
Ürkütüyordu seni biliyordum;
Koynumdaki akrep, boynumdaki yılan
ve Sarayburnundaki o tehditkar fener!
Gelip geçsen de bakamazdım,
göremezdim muhtemelen;
donar kalırdım öylece,
gözlerimi kamaştırırdı gölgen!

Şimdi buradasın;
karşımdasın işte ayan beyan!
Yemyeşil bakmıyorsun belki
ama olsun!
Bilmem o zamanlar neydi adın sanın;
nerden gelir nereye giderdin?
Benliğimi yok ederdi caziben!
İçimdeki boşluğa tıpa tıp uyardın!
Adım gibi eminim sendin;
sendin asil kimliğiyle fıtrat gereği,
hemcinslerini temsilen,
hep içimden geçen;
ey Kadın!