Pasurum Şiiri - İhsan Bozkuş

Çınarların şahı
Dorşinin tanıklığında
Koçer bir kızın sevdalı yüzüsün
Esmer çocukların vardı
Küçük elleri,koca yürekleri
Güneşi omuzlarında taşıyan Hasandin
başımızı yasladığımız düşlerimizin yastığı oluyordu
Ve andok ana durmadan
bahar sarhoşluğunu yaşayan iklimler doğuruyordu
O iklimlerde çoğaldı
reyhan kokulu dengbéjlerin yürekleri
Kehribar tespihin çekişine
taze tandır ekmeğinin yoldaşlığı
uzun soluklu bir sabrın ismi oluyordu

İnişli çıkışlı patikalarda
Çarşına gidildiğinde
Herkesin nasihat sloganı savruluyordu
Tüpü Halim den,soğanı Abbastan
karpuzu Mevijo’dan,haşlamayı Şükri’den
dilekçeyi Vatandaştan,pençeyi goçkar Kamil’den
tıraşı Aslan’da,çayı Sefer’de
Alın terini demiri eriten Selahattin’den
Tütünün sarılığını hüseyin’i Cemil’den
Çıra için gazyağını paketçi Sabri’den
Bu nasihat
zamanın eskiten yanına yenik düşmeden
ömrümüzün unutulmayan ezberi oldu
Eskimeyen yüzlerin berraklığında
çocukluğumun düşleri yüzüyordu
Çayının akışında uzadı ömrüm
Ne vakit hüzünden bir yara alsam
Pir hasanın hekimliğine sığınırım

Böceğin nafakasından büyüttün
dut ağaçlarına tutkunu
Salkım salkım üzüm uzatan
ellerin şiresinde aldım
bayram şekerlerini
Uçurtmalara ıslık çalan rüzgarın sesi
nameler götürüyordu
özlemi çekilen yüreklerden
özlem çeken yüreklere

Ne vakit bir sevda düşlesem
Aklıma sen düşersin Pasurum
Özleminle inleyen bir illete dönüşür zaman
Masum bakışlarla nakşedilmiş
Kekliğim
Bende saklı Ötüşüne sarılırım
Ve zaman nazlı bir geline dönüşür

Hangi şehre anlattımsa seni
Buruklaştı,kıskandı,
At üzerinde giden bir geline
Çeyizi hazır kısmetsiz bir çift bakış gibi

Seni yüklemişim yürek zırhıma
İşlemez yalnızlığın bilenmiş mızrakları
Deli bir tayın seyrinde bakışlarım
Bakışlarım sana tutkun Pasurum