Pastoral Şiir Zeyl Geceleri Senden Ayr ...

Günün inzalinde, taksirat ile vebalim nedir benim ,
Ufka doğru ancak, sesim figanım, feryadım o benim,
Geceler içinde ancak saikalar uzun yol alır,
Ne zaman olursa olsun, sabah önünde parlayan fecirler benim ?
Freskler üzerinde güzellerin,resmi geçidini izlemek,
Taşlar lahit olmadan, ona el veren, bir can vardı demek,
Mevla'dan dilerim ki, seni her sabahta görsem ne olur,
Bilmiyorum, kendini saklamış hangi satırlarda, heceler benim ,
Hayatın bir ucunda sen, bana doğru yürüdüğün yer,
Ve bir anda çehren içinde, benim kaldığım yer,
Elim azaplar gibi, acı çekmekmiş meğer,
Sensiz mehtap ağladı, yıldızlardan çekip gitti niceler benim,
Zeyl geceleri, ayrlığın "azabün elim" gibi simsiyah mekanı,
Kimdir sergerde, kimdir kale serdarının, hanı hakanı?,
Neden varken yok denir, iki dünyanın furkanı,
Kimi yolarım fundalık, kimi yerde, sulu sazlık, izbeler benim,
Halbuki bu dünya coşkusu giderken yanında hüzün ,
Saklasan da görülür, alem içinde ey nazlı, senin de yüzün,
Her nesir de, kelama uymaz, hecede vezin,
Güman olmasın, sanki teşbih gibi, atılır üstüme hicveler benim
İstememki kul sırtında yük olmasın şarkıda hazin,
Sordum cihan aleme senin bahtını,
Hatıra kalan hakanın bana kaftanı
Neden beni sarhoş eder gözlerinde alevlerde cezbeler benim?
Gezdim yol eyledim adım adım dünya sathını,
Gönül, gördüm senin viran olu kalan tahtını ,
Ey sevda, neden hayal edersin zülfü ile ince kaftanı,
O yüzden mi bir muamma olur geceler, başıma benim ,
Enver Ünver