Pastoral Şiir Zehri Merhem Diye Sürdün ...

Muradım bahar iken hazanda beni bir dal edersin
Nerde görsem, cevri nazınla bir lal edersin
Bağına uğradım sinemdeki gönül yüzünden
Beni gülistan sarayında bir zal edersin.

Sevda hırkasını giymeyi neden bana reva gördün
Münzevi bir çilekeş olmaya, gönül neden böylesin?
Zehri merhemin damlasını, cerihama bir anda sürdün ?
Neden mahzenine atıpta, şarabınla başımı izal edersin?,

Ey didem! Sen esir düştün bir yar eline,,
Husumete siper oldum da şaha seni vermedim,
Beni salsalar dalında çiçek açmaz diyar eline,
Serapta hayalini bana ayna gibi zülal edersin ,

Mest ettiğin bu perişana, nazar edince gözlerin,
Hali perişan kul diyarına göndermedinmi?
Hasrettenmi bilmemki, hicran olur lebi sözlerin
Ey zülfü siyahım! kendini sabahlara zuhal edersin ,

Perva etmeden koparmaya çiçekler diyarısın,
Nasıl ereyim göklere Lehvi mahfuza adın yazılmış,,
Bitab düştüm gönül, bu kadar çilekâr'mısın,
Canımı, bican ederken, aşkı, bimarını zeval edersin

Çile karım sitemkarım acepkarım ben lafsın yüzünden
Ne zaman söylesen ne mekanı var ne kubbesi var göğünün
Neden efsun ile tebdil olmuş gönül tutuşur ta özünden
Hazan gelmeden, beni her zaman baharda hazal edersin

Enver Ünver