Pastoral şiir Şiiri - Yılmaz Canalan

elmalar kahkaha atıyor, duyuyorum
bulutların yanakları kızarıyor gökte
kirazlar parıldıyor uzaklarda
uzaklarda toprak tütmekte

ah, esridim kaldım, sarp bayır
çiçekler saldırıyor, üstüme üstüme
derin bir burgu gibi dönüyor etrafım
dünyam dönüyor, tutunamıyorum gömleğime

başaklar fısıldaşıyor ovalarda
sürtünerek kınaya beliyorlar ovayı
yuvarlak memeli bir kadın, beyaz elleriyle
sağıyor ineğini, aksilik, deviriyor kovayı

ağaçlar dönüyor, güller, dönüyor bulutlar
iğde kokuları, serçe türküleri, şarıldayan su
karşı yamaçta bir leke gibi koyunlar
sevdalar kuran bir çobanın öğlen uykusu

fakat tüm bunlara mukabil, paslı
ağız acıtan bir sıkıntı var dünyamızda
sıkılıyor yollar, tepeler, taşlar ki
kasvetli bir oğlan akordiyon çalıyor
kim bilir kime, neye, ağacının altında

ota basan ayak sesleri, yakınlarda olmalı
sermest, yarı baygın gözlerim arıyor
bir kadeh şarap mı getirecek bana
düşler ülkesinden güzel bir kadın

değil, değil, yanıldınız
bir kadın var beğeniyorsunuz
gökgül adı, öteki köyden
çiçekli fistanı üstünde, telaşlı
koşuyor papatyalara basa basa
elinde bir kaç gelincik, başı bağlı.