Pastoral Sevdalar Şiiri - Nurşen Kaygısız

gündüzlerimde
saklayıp kendini,
çocuklardan
mavi uçurtmalardan,
kenarı yakılmış mektuplardan,
arsız kaçışlardan
akşamların ağır ezgisi gibi
çıkıyorsun ortaya...

gülüşün,
en renkli çiçeği iken
baharlarımın,
çiseleyen yağmurlarca düşüyorsun
ellerime...

çenesi bağlanmış
salası çoktan verilmiş
dünde kalanların.

bak,
inadına yeşil ellerim,
umut umut..
inadına mavi
denizlerce.
dönüşsüz
uçsuz

ve
koşulsuz karşılaşmalar...

inadına,
yaşam adına aydınlıklar.
inadına gündüz,
gözlerim.
inadına gündüz...

pastoral bir sevda benimkisi
ya dut dalında bülbül
suskun.
ya ilk göveren tohum,
tarlada.
ya sabah kuşları gibi
cıvıl cıvıl
ya göçe durdu kırlangıçlarla hazanda.

bak,
gör derinliklerimdeki
umarsız sızıyı.
dinle,
yarı ölgün yakarışlarımı.

aç ellerini
belki avuçlarına düşer
yüreğinden önce
pastoral sevdam..

26/09/2010
ödemiş