Pastelgilin İlkbaharı

Ateşinden cızırdayan masadan göründü elin,
Geceyi karartan lambanın yüzü karaydı,
Geğiren top bulutlar kim bilir nerde?
Çocukluğumun dudaktan tebessüme ilişkisi.

Yokluğunda yoktu biyoloji,
Maddenin kapital boyutu,
Sen yoktun diye yoktu fabrikalar,
Sen yoktun diye Marks öldü…

Bu kadar yokluk yakışır mı insana,
Yok bedenim de yok,
Duvar da yok masa da..
Sürahimdeki kutsal motifler de yok
Anlaşılmaz çizgi örüntüleri de…
‘’Karwan ê Helebê’’ den almadığımı kim iddia edebilir?
Anlaşılmaz,çıkmaz,kırmızı renkli metal bardağımı..

Dışarıda pastelgilin ilkbaharı,
Sesimi gömdüğüm utanç..
Beynimi alt edemediğim yeşil,

Girdap mıydı şu yanardöner travmamın ismi?