Paslı türkü Şiiri - Suzi Ayyıldız

Bazen bir ağıt yakar solyanım...
Türküsü paslı,sesi parçalanmış,sohbeti derin.
İçinde keder yüklü kervanları, hüzün taşıyan gemileri,
küf kokan limanları,
yakıp kavuran çölleri saklı...
Gam yüklü dokunsan ağlayacak bulutları,
Gökleri delen hıçkırıkları,
şimşek olup yüzüne tokat gibi çarpan ahları,geziyor...
Muson yagmurlarını ağırlayan hareleri, kirpiklerini döven dalgaları ,
yanağından süzülen acıları
Ve
ğamzelerini göl eden göz yaşları dolu...
Öyle bir ağıt yakıyor ki..!
Gölgesine küs insanları ,
yüreğinde çürüyen yaşayanları,
isimsiz mezarları
hatta kefensiz ğömülenleri holta atıyor.
Hani
hani dinledikçe içimi delip geçen bir namesi var .
Bilinmeyen notaları , üstüne başına dökülen acıları,
Yüreğini parçalayan ezgisi var...
Burnunu direğini sızlatan hasretleri,
Yeter diye isyan ettiğin ayrılıkları
Bir de
birde sessizce gidenleri var ,hani... Dönmeyen yolunu bulamayıp gelemeyen,özlemi ise çiğerlerinde tüten sevdaları var...
Sevdaları..!
İşte işte öyle bir ağıt yakıyor solyanım dinledikçe nefesimi kesen....
SuZi