Paslı Prangalar Şiiri - Tangül Çehreli

Yalnızım dostlar yalnızım günüm
Geceler ıstırap her kadeh hüzün
Demlenir asılsız surette, fikirsiz zulüm
İnançsız kıyılarda, leş kokar ölüm

Doldur demek kolay boş olan ser’i
İçerimde saf tutmuş hakikat seli
Zehir eyledi ömrü günah kafesi
Mıhlanmış kademler aşmaz nefesi

Şimdi el pençe durmak yaraşmaz
İt iblisi nefisten sana sataşmaz
Bu dil artık öteden yana atışmaz
Paslı prangalarla puslu dağlar, dağlar aşılmaz.