Bir yangın merdiveninde donmuş kahve lekeleri kadar sevdim seni.
Ümit Yaşar’ın sahibini arayan mektuplarındaki mürekkep gibi..
soluk bir sokak lambasına yaslanıp ağladım.
Belki de sen, o mektupların hiç yazılmamış son cümlesiydin.
Zaman, bir otobüs durağında unuttuğum şapkam kadar kayıp.
Ne kadınlar sevdim zaten yoktular
Yağmur giyerlerdi sonbaharla bir
Azıcık okşasam sanki çocuktular
Biraksam korkudan gözleri sislenir.
Ne kadınlar gördüm zaten yoktular
Devamını Oku
Yağmur giyerlerdi sonbaharla bir
Azıcık okşasam sanki çocuktular
Biraksam korkudan gözleri sislenir.
Ne kadınlar gördüm zaten yoktular
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta