Paslı kilit Şiiri - Dağlar Özügüç

Albümdeki resimlerini teker teker yakmıştım
Birine kıyamamış saklamıştım
Saklamaz olsaydım ona da ben yandım
Baktıkça yandım derdimi hep içime attım
Dipsiz suskunluğum inadımdandı
Kimse aldırmadı kabullendim sanıldı
O Suskunluk ki kırık hayallere
Vurulmuş paslı bir kilit gibidir
Kilitlemesi kolay bir daha açması zordur
Dedik ama bunu bile anlatamadık

Sonbaharın akça ağacın
Yapraklarını savurduğu gibi
Benim de gönlüme paslı kilitle hapsettiğim
Bir daha da gün ışığına çıkarmadığım
Yarin saçları gibi savrulan hayallerim
Sert esen rüzgara karşı duramaz
Dökülür kararan kaldırımlara
Ağaçtan düşen bir yaprak misali
Zalim rüzgara oyuncak olur
Nereye isterse oraya savurur

Bırak bu günde çabucak geçsin
Yarın şansını bir daha denersin
Gökteki yanlız yıldızlar da
Vaktinde önce bir bir sönsün
Alaca karanlıkta yeniden parlayan
Yıldızlar için sende yeni dilek dilersin
O yıldızlar sadıktır yer değiştiremez
Sen fikir değiştirmedikçe onlar sönmez
Güzellikleri de gökyüzünden eksilmez
Bırak yaşayacak bir azmin olsun
Gönlünde sakladığın o güzel gözlü kız kalsın

Sanki gelmeyenim var uzaklarda
Birini bekler durur bu hasta yüreğim
Umutla ve inatla gözlerim yollarda
Oysa o giden gitti varacağı yere vardı
Sevdamın öteki yüzü bir daha da gelmez
Fakat bendeki bu özlem de hiç bitmez
Bir kuş deniz geçip yön bilmedikçe
Vapur uğurlayan gümüş martı olamaz
Adam dert çekmedikçe demlenemez
Aşık olmayan da halden anlamaz