Paslı Çiviler Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Küf kokan şu nemli akşamların.
Karanlığında çaktım,paslı çivileri.
Acılarımı serdiğim ıslak odaların.
Ocağında yaktım sahte sevgileri.

Gönüller ocağında aşkla erittim.
Buzlu gölgelerde ayaz rüzgarları.
Sevgi dumanında aşkla gezdim.
Sönmüş küllerden üfledim acıları.

Sustu dilim,yanan kuru dallarda.
Çöktü dumanım,gönül sabahına.
Zirvede üflediğim,serin rüzgarda.
Eserken sallardım,derin uykuları.

Gölgem çaresiz tutundu kollarıma.
Yürüdüm düşmeden,tozlu yollarda.
Yutkundum boğazımdaki acılarda.
Yaşlı gözlerle kavurdum, sancıları.