Eski, çivit mavisi, solgun duvarlar,
Kuytu bir köşede, mahzun bakıyor,
Gözlerinden damla damla yaş akar gibi…
Dökülmüş kireçleri, soyulmuş yer yer,
Paslı büyük bir çivi, saplı kalbine…
Sımsıkı tutunmuş hüzün duvara,
Yılların anıları sanki bu çivi,
İç içe geçmiş acılarla…
Sakın çekip çıkarmayın, yarası derin,
Anılar fışkırır birden dört yana…
Perçinlenmiş, kaynamış, tutmuş pas,
Görmez misin, ne hazin, ne gamlı bakar,
Yüzünü kaplamış gibi bitmeyen bir yas…
Duvarlar, eskimiş çivit mavisi,
Suskun ve küskün, bir gelse dile,
Kireçleri yer yer dökülse bile,
Mıhlanmış kalbine tüm acıları…
25 Ocak 2016
Halenur KorKayıt Tarihi : 25.1.2016 23:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bir resimden esinlendim...
Şiirini ilk okuduğumda aklıma duvardaki değilde gönüldeki paslı çivi gelmişti, azıcık oynatıldığında can yakan, bazen bile isteye dokunmadığımız, ya da çıkarıp atmadığımız gözyaşlarıyla pas tutmuş ve daha bir çok şey saymakla bitmeyen, canı gönülden kutluyorum sevgiler...
TÜM YORUMLAR (39)