Paslı Şiiri - Yıldız Münüklü

Kemoterapi ilaçlarının yan etkisi sanırım
Kulpu yitik çekmecede saklısın
Nikotin sarısı tüllerden sarkıyor ömrün
büyüyor övünç güllerin destek değneğiyle balkonda
göğü tırmalıyor ilgeçsiz adımların
Pıhtılaşıyor yere çarpan umut
Kanatların paslı

Kaç basamaktan sonra ışık
Kanlı ay düğünüdür vardığımız eşik
İçeride bilmediğimiz ağıt
oğul veriyor arı,misyoner arı
Kanatların küt, saçların bozkır
Çengiler uyduruyorum çilingirlere
Anahtarın paslı

Bileklerine taşıyorum kesiksiz yaşamları
yedekte duruyor bileklerin
Sıvı doluyor damarlarına ne biçim
Nerede düşürdün yüzüksüz parmaklarını
Boynunda çığ düşüşü, tipi yankısı
Dağlar soyunurken beyazdan
Sen giydin beyazı
Hermetik bir sembol olsa olsa
Buluyorum bir dilenci sevinciyle
Yüzüğün paslı

Yuvarlak kayalar dikine akıyor dere
köpüklerini alıyorum çavlanın
Gökkuşağını zımbalıyorum yüzüne
Ufalıyorum ince ince dişlerimin arasında
Artık seni aramıyorum
Rüyaların paslı

Aklımda parmaksız çalgıların
Yivleri kirişleri perdeleri ayarlı
delik bir tavana uydurulmuş
gözlerin o deliğe akıyor
Bütün saatler duruyor
İzlese de başlangıcı
Gözlerin paslı

Bir duvak havası var yüzünde
ürkek abartılı
bıçkın bir direnç can çekişiyor ikimiz arasında
biliyorum beni bekliyorsun durmaksızın
Umudun paslı