Paslaşmalar Şiiri - Necdet Arslan

Sana doğmuştum sanki
Sevgiyle söz nuruyla kaynadı acı kahvelerimiz.
Terlerimizle köpüklendi.

Sonra...
Fallarımıza bile bakamadık.
Tükendi birden zaman.

Ateş alımlık kavuşmalarda oldum olası hep arkamdan vurulmuşumdur.
Bunda suçun yok.
Keşke denize,martılara,dalgalara inat oracıkta taş kesilseydik.
Olmadı.

Yandan çarklı öpebildim seni giderken.

Damağıma sıcacık helva kıvamında bir tat bırakıp gittin...

Şimdi vapur düdükleri siliyor
Boş iki durak arasına bıraktığımız o ayak izlerimizi.

Ben sırılsıklam acım
Darmadağın
bir inci kolye gibi,kadife ellerinle dizilip boynuna dolanmaya muhtacım.

Evet;sende ölmek istiyordum ben.

Ya sen,
Sen iyi misin?
Söyle, bir şey söyle dilin teklemeden...