Bulaşıcı hastalığın adı yalnızlık
Ölümcül bir virüs gibi…
Tuzlu su paslandırır çürütür bedeni
Önümde saydam bir duvar
Ardında seni görüyorum
Pas tutmuş aşkım duygu ve hayallerim var.
Yalnızlığın da kokusu varmış bilmiyordum
Uzak denizlerde bir limanda demir attım
Yorgun dubalar, paslanmış gemiler arasında
Gün yürüdükçe geceye adında büyüyor içimde
Yürek bezgin, yürek kırık dökük pişmanlık vurgunu
Baharla gelecek sancılar, yorgunluklar, açlıklar
Açlığım sana, doymamışlığım sevgine / isyanım,
Bir tanıdık yok hayalinden, sesimden başka
Bir adım ötem rıhtım taşları, ikincisi / denize
Düşeceğim, ağır paslı demirlerle kaybolacağım
Adın çığlığım olacak karanlık derinliklerde
Duyamayacağım haykırdığın adımı ne çare,
Ne acı değil mi böyle paslanarak eriyip bitmek
İstemezdim bu aşkın, ölümsüz bildiğim sevdamın
Sonunda, paslı yalnızlığımla ölüme sensiz gitmek!
Dinmez ER / Çeşme / 2012. 09. 18 /
Dinmez ErKayıt Tarihi : 18.10.2012 11:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
birkaç kez okuduktan sonra bu cümlelerimi yazdım.Çünkü şiirin temasını tam anlamasam hiç bir şaire kısacık yorumlarımı yazmam.O kadar derin ve bir o kadar da duygulu şiirdi. Tebrik ederim ÜSTAT.Tam puan + ant. saygılarımla. GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ
TÜM YORUMLAR (3)