Paslanacak yüreğim Şiiri - Oktay Çekal

Paslanacak yüreğim

Bir sevgi gidiyor bu şehirden, sessizliğine gömülerek…
Unutulmuş yüreğinde, seyirsin gözler şimdi,
Adımlarım çekiyor gitmek istemeyen teni, ruhumdan tutarak,
Bir kader oldu, hayal kırıklığım yanıltan bakışlarında...

Sevmiyorsan eyvallah, duyguların uçsun benden uzağa,
Görmesin gözlerim, bedenindeki bensizliğin uzaklarını,
Sen kendi yolunun merdivenlerine tırmanırken, yalnızlığın…
O serin rüzgârında uçuşan duygularınla teselli ol, anma adımı…

Sensizlik depremleri yıkmaz artık, sallar belki bir müddet,
Dimdik savunur ruhum bedenimi, boyun eğdirmez dayanır,
Yüzümde görünmez mutluluğun, hüzün dalgaları savrulur,
Bir âlemin yamaçlarına tırmanır, içimde patlayan fırtınalar…

Evet, gidiyorum bu şehirden sevgimi de alarak,
Tutulmayacak gecelerin karanlığına tırmanıyorum, kaybolurcasına…
Güneşin doğuşunu görmeyecek gözlerim, artık şafak atmayacak,
Sönük bir yıldız gibi askıda, paslanacak yüreğim…

Oktay ÇEKAL
24.04.2012-10.29