allahını içinde unutmuş çocuğun dilinden dökülen ilk cümle kadar temiz bir kağıdın,büyüyünce uçurtma olmak isteyen düşü kadardı boyundan büyük bir ressamın o kağıdın üzerine ustura ile çizdiği
ilk resim,ve ülkem senin şahdamarından ve kalemimin boş zamanında yarattığı tanrının gözleri kadar güzeldi
kimse gelmedi o sürgün edilen masalın maskeli balosuna
ve kimse gitmedi geri, çocukluğumun kaldırılan vizesine rağmen
ayaklarınla ezdiğin şarabın yaşamak isteyen halk aşkına
ülkem pervasızca alırken damarına otostop çeken o uyuşturucu imgelerin kafası güzel şiirlerini
bir tek sen ayıktın gecem
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta