Pasaklı Sevdaların Bahar Dinlemez Duruşları

ayıkla içimden
pasaklı sevdaların bahar dinlemez duruşlarını
vur istersen
ama
dinleme ekim soğuğunu
üzülüşlerine cinayet sebebi demişliğimdedir
duvara çarpıp yüzüme sillenenen anlaşılamamaklar
ve ben
allahsız çaresizliğimle kendime bedduadayım
kafamda
kuyruğu birbirine değmeyen onlarca tilki
her biri bir parçama üşüşmüş
leş kargalarına kucak açmakta
ortada
iğrenç duruşların sahnelendiği küflü bir dekor
başrolde yüreğimsiz ahmak mısralar
boş tüfenklerle savaşa soyunan aptal kahramanlardayız
ölümsülüğümüze
kendi ellerimizle mezar açmaktan geri durmamışız
durdurulması olanaksız kaygılarla
durmuyoruz da
biri nisanlı takvimleri aralamalı
çabucak
yoksa bu ekim müjdeleyecek sensizliği kendiliğinden
sesinsizliğin öncü zemheri getirişleriyle
ilk kez bahar göğsüme dokunmadan tükenecek
vallahi tükenecek
desemki şimdi
hadi koş gel bana
iğneli imalarla süslenirsin bana biliyorum
dermansız ayaklarının dillenişine şahit
kaplumbağa turlarıyla
ama sevda beklemez
elden gelmez belki ya ayakkabılarının sivri ucunu göstermek
geri durma
pulla yüreğini
varsın geç kalsın
ve desemki
hissedemiyorum seni
ayıplama beni nolur
noolur
ayna tut yüreğine
bak
orda yazıyor üzülmüşlüğüm
eskiden tahtlandığın o yürekde
kelle koltukda duruşları közle sonra
yak
canım yanmaz korkma
daha fazlası mümkün değil çünkü
ben eski benden biraz ötede bekliyorum
sen eski sana dönene kadar
oyy benim dillenmişliğim
öl
zaman geldiyse

FUFUKA