Pasaklı Kontes Şiirleri - Şair Pasaklı K ...

dört çemberli bir fıçının içinde yıllanan buruk bir kırmızı yüreÄŸim ben içeni mest eder hikayem… Hey! Panayot, lodos bozar şarabı hadi! zamanı aktaralım diÄŸer fıçıya telaş yok bre! kaç lodos atlattık biz, kaç lodosu kattık şaraba iki fıçı arası ne hikayeler birikmiştir yüreÄŸinde Yako Marika! hey gidi Marika, yıllanan bir şarap tadısın damaÄŸımda bir rakkasenin kalçalarında şiir ve bir şarkı gibisin konuştuÄŸunda Gözlerin ki yangı yeridir yüreÄŸimin esip, uzaklara giden bir lodosun kabaran gözlerinde anılar ve anılar kilitlenir yine en kuytu köşesine mahzenin şaraba karışmaktalar şaraba tat veren anılar…! Bir AVŞA mahzeninde anılar yatık öylece

Ölümden korkmuyorum artık,
Ölmekten korkmuyorum artık,
Damar damar kanıma işleyen sessizliğimle
Kalbime yumruk yumruk vurulan ıssızlığımla
Alnımın yazısını ne yapsam bozamıyorum.
Bir şişe şarapta unutuyorsam eğer herşeyi

Öyle yenildim ki kendime
Artık kimi yensem boş
Öyle çaresiz bıraktım ki kendimi
Bütün çareleri tüketerek
Bir olacağa teslim ettim kendimi
Belki her şey bu kadar basitti

Van Gogh kulağını kesip
bir
orospuya verdi
orospu
hunharca fırlattı
kulağı

Kimbilir yalnızlığı benim kadar
Karlı dağların en yüksek tepeleri mi
Terkedilmiş şehirlerin caddeleri mi
Gökyüzünün yıldızsız geceleri mi

ben, bir ömür boyunca yalnız

Azalmaktır. Kendine yabancılaşmaktır. Tek başına kalmaktır bir istasyonda. Bir köşeye çekilip, Herkese yol vermektir. Suskunluktur. İçini dökmektir dağlara. Sevgiden yoksunluktur. Yarın korkusunu yaşayıp, Kendinden uzaklaşmaktır. Tutsaklığıdır canın tene. El yordamıdır karanlıkta. İçindeki sürek avına sabırdır. Bir soluktur efkara. Akrepsiz yelkovanıdır yaşamın. Teslim olmaktır iç dünyaya. Yön; Önünü, ardını bilmektir. Yanılmalarını ortadan kaldırıp, Bulunduğun yere gitmektir. Rüzgarda duman olup tütmektir. Deniz feneridir açık denizlerde, Yüreklere sızı düşerken. Yakamozdur Işıktan yol yol. Karanlıkta Bir yeri eşerken El feneri, Aydınlıkta yanılgıya düşerken Tanyeridir Yön. Batarken güneş gibi Bir gruba dönüşmektir ufukta. Kuzey yıldızıdır gecede, Sonsuzluklarda pusula. Öfke; Gülde dikendir. Bazen son sözün, Bazen iki gözün İki çeşme. Akarken kuruyan pınardır bazen. Yakamozlarla dinlenirken Birden delilenen tusunamidir denizde. Bir mum ışığı gibi titreyen aydınlıktır. Boradır, Tipidir. Gözü karadır, Sözü yaradır. Kontrolden çıkışıdır aklın. Lav püskürten yanardağdır. Patlamaya hazır bombadır öfke Ölüm; Gözyaşına dokunup Kullanılmış bir bedene dönmektir. Birazda tarih olup, Yanarken sönmektir. Tepki vermeyen ettir. Şuurun kaybolmasıdır sonsuzlukta. Fotoğraflarda surettir. Bir ilmektir. Yaşamdan Kendini Silmektir. Ölüm…

aynı kadınla iki kez evlenerek hayatımı mahvettimdemiş William Saroyan. hayatlarımızı mahvedecek bir şeyler her zaman vardır, William, neyin veya kimin bizi önce bulduğuna bakar, mahvolmaya hep hazırızdır. mahvolmuş hayatlar olağandır bilgeler için de ahmaklar için de. ancak o mahvolmuş hayat bizimki olduğunda, işte o zaman farkına varırız intiharların,ayyaşların,hapisane kuşlarının,uyuşturucu müptelaları ve benzerlerinin. varoluşun menekşeler kadar, gökkuşağı kasırga ve tamtakır mutfak dolabı kadar olağan bir parçası olduklarının.